- swój
- swój {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. M. m swój, n swoje || swe, ż swoja || swa, D. m n swojego || swego, ż swojej || swej, C. m n swojemu || swemu, ż swojej || swej, B. mż = D., mnż n = M., ż swoją || swą, N. m n swoim || swym, ż swoją || swą, Mc. m n swoim || swym, ż{{/stl_8}}{{stl_8}} swojej || swej; lm M. mos swoi, nmos swoje || swe, D. swoich || swych, C. swoim || swym, B. mos = D., nmos = M., N. swoim || swymi, Mc. swoich || swych (oboczne formy krótsze mają charakter oficjalny) {{/stl_8}}{{stl_7}}'taki, który należy do osoby, osób oznaczonych przez podmiot zdania; dotyczący tej osoby': {{/stl_7}}{{stl_10}}Spakowałem swoje rzeczy. Dasz mi swoje zdjęcie? Walczymy o swoje prawa. Przedstawiliście swój projekt. Wynajął komuś swoje mieszkanie. Znalazł swoje klucze. Rozwiązali swoje problemy. Lubiła swoją pracę.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_8}}{coś} {{/stl_8}}{{stl_7}}idzie [i in.] swoim trybem [torem, swoją koleją]; bać się o własną [swoją] dupę; bać się o własną [swoją] skórę; bać się własnego [swojego] cienia; brać – wziąć {{/stl_7}}{{stl_8}}{coś} {{/stl_8}}{{stl_7}}na swoje barki; brać – wziąć {{/stl_7}}{{stl_8}}{coś} {{/stl_8}}{{stl_7}}na swoje sumienie; brać – wziąć {{/stl_7}}{{stl_8}}{coś} {{/stl_8}}{{stl_7}}w swoje [we własne] ręce; brać – wziąć sprawę [sprawy] w swoje [własne] ręce; być [i in.] w swoim żywiole; być [zostać i in.] panem [panią] swojej woli; być pewnym swego; chować – schować {{/stl_7}}{{stl_8}}{coś} {{/stl_8}}{{stl_7}}do swojej [własnej] kieszeni; dopiąć [dokazać] swego; dosiadać – dosiąść swojego konika; dostać {{/stl_7}}{{stl_8}}{kogoś} {{/stl_8}}{{stl_7}}w swoje ręce [łapy]; dostać za swoje; iść [i syn.] własną [swoją] drogą; iść [pójść] na swoje; iść [pójść] za (swoją) potrzebą; jedyny w swoim rodzaju; mieć {{/stl_7}}{{stl_8}}{kogoś} {{/stl_8}}{{stl_7}}po swojej stronie; mieć {{/stl_7}}{{stl_8}}{w czymś} {{/stl_8}}{{stl_7}}(swój) interes; mieć swoje [własne] zdanie; mieć swoje lata; mieć swój rozum; na (swoim) miejscu; na (swoje) miejsce; na własną [swoją] rękę; narażać swoją skórę; nie swoim głosem; nie widzieć [nie patrzeć] dalej (niż koniec) swego{{/stl_7}}{{stl_7}} nosa; odmówić {{/stl_7}}{{stl_8}}{komuś} {{/stl_8}}{{stl_7}}(swej) ręki; pilnować [patrzeć] swojego [swego] nosa; po swojemu; przerobić {{/stl_7}}{{stl_8}}{kogoś} {{/stl_8}}{{stl_7}}na swoją modłę [na swój fason]; przerobić {{/stl_7}}{{stl_8}}{kogoś} {{/stl_8}}{{stl_7}}na swoje [własne] kopyto; ratować swoją skórę; robić swoje; skupiać – skupić {{/stl_7}}{{stl_8}}{coś} {{/stl_8}}{{stl_7}}w swoich rękach; spełniać – spełnić (swój) cel; stawiać – postawić na swoim; swego czasu; swoje śmiecie; umrzeć swoją [własną] śmiercią; w swoim czasie; w swoją stronę; widzieć tylko koniec własnego [swojego] nosa; własnymi{{/stl_7}}{{stl_7}} [swoimi] słowami; wsiadać – wsiąść na swojego konika; z łaski swojej; zabijać – zabić [zagłuszać – zagłuszyć] swoje sumienie; znaleźć (swój) epilog w sądzie {{/stl_7}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.